Het welbevinden van de leerkracht centraal

Ik las een artikel in de NRC over dat welbevinden een onderwijstaak moet worden, voor onze leerlingen. Hier vind je het artikel terug. Ik ben het er mee eens. Toch mis ik iets in het artikel en dat is de zorg voor de leerkracht. Voor het gemak gebruik ik de termen ‘zij/haar’, maar hier kun je natuurlijk ook ‘hij/hem’ voor in de plaats lezen (of alles wat daar tussenin zit).

Als leerkracht heb ik de visie dat leerlingen zich op school veilig moeten voelen. Dat is de basis. Daarna moet er ruimte zijn voor plezier, nieuwsgierigheid, om jezelf te leren kennen, bewegen, creativiteit, het even niet weten en spelen, met hoofd, handen en hart. Veel leerkrachten noemen leren ‘werken’. Ik ook, te vaak, tot mijn eigen verbazing! Leerlingen vinden leren niet leuk, hoor ik ook te vaak. Huh?

Waar is voor de minister ruimte voor 'echt leren', of noemen we het 'leren leven'? Leren van stilte, experimenteren, jezelf ontdekken, lachen, falen, dansen, onderzoeken, je ongemakkelijk voelen, je talenten ontplooien, creativiteit, niksen, helpen, improviseren, problemen oplossen, opnieuw beginnen, samen of alleen?

In mijn visie staat de leerkracht centraal, niet de leerling. Deze lerende leerkracht heeft tijd, ruimte, steun, kennis en waardering nodig. Daarna pas de middelen. Deze leerkracht hoort, net als een kind, te sprankelen en elke dag met plezier naar school te gaan om het beste van zichzelf te geven. Voor haar leerlingen. Omdat de meeste leerlingen het voorbeeld van hun leerkracht gewoonweg zullen volgen.

Laten we er samen voor kiezen dat de leerkracht haar vak mag geven vanuit haar (onderwijs)hart, met (open)hoofd, kennis, vertrouwen en leergierigheid. In plaats van vanuit controle, angst, dreiging en tekorten.

Laten we investeren in leerkrachten en leerlingen in plaats van in meer stampen, methodes en het inhalen van de zogenaamde achterstanden. Als je wilt weten waar je dan wél in moet investeren, dan moet je eens naar juf Marjolein luisteren. In deze podcast praat ze over de achterstanden veroorzaakt door de coronamaatregelen, waarom ze tegen Citotoetsen is, wat ze mist in de schoolbibliotheek en wat leerkrachten volgens haar nodig hebben om goed te functioneren. Luister HIER naar de podcast van juf Marjolein.

Uit onderzoek blijkt dat als mensen met plezier leren, dat het sneller gaat, beter en langduriger beklijft. Bovendien tonen mensen meer moed en zijn ze veerkrachtiger. Ze veren sneller op bij tegenslagen en gaan weer door, vaardigheden die horen bij leren.

Ik lees in het artikel: Welbevinden als onderwijstaak. Typisch Nederlands om het allemaal in taken te verdelen. Welbevinden is geen vak, dat is iets wat elk mens, dier en plant met een beetje geluk mag ervaren. Alle mensen=dieren en planten groeien beter, als ze worden gezien, de ruimte krijgen en liefdevol worden verzorgd. Welbevinden is geen vak, het is een grondhouding.

Onderwijzers en leerlingen lijken meer dan ooit onder druk te worden gezet en dan hoopt men dat we door deze druk beter presteren? Waarom moet ik nu denken aan de dieren en het milieu die decennia onder druk zijn gezet? Snappen we nog steeds niet dat het op lange termijn niet werkt en juist het tegengestelde effect heeft? We branden massaal op, worden ziek en er ontstaan natuurrampen.

Maar er is hoop. Er zijn ouders, onderwijzers, leerlingen en journalisten die opstaan. Die het niet meer pikken dat onze leerlingen, onderwijzers en de volgende generatie meer en meer last krijgt van onnodige prestatiedrang, angst en touwtrekkerij.

In het artikel wordt geschreven over welbevinden of levensgeluk. Ik ga voor LEVENSLUST, je kunt namelijk niet altijd gelukkig zijn. Levenslust geeft je de energie om weer op te staan als je valt, om keuzes te maken die op lange termijn goed en gezond zijn voor jezelf, de ander en het milieu. Maar hoe moet dat als onze onderwijzers massaal last hebben van lekkende levenslust? Wees eerlijk, velen van ons van ons lijken voor de zomervakantie een cocktail te hebben gedronken van stress, tijdgebrek en een snufje levensvermoeidheid.

Ik wil toch een lichtpuntje meegeven. Waarom is er een gebrek aan levenslust? Omdat velen van ons goed aanvoelen dat het zo niet langer kan. Dat er meer menselijkheid in het onderwijs terug mag, zoals te lezen is in mijn visie. En die menselijkheid vind je bij vele mooie bevlogen leerkrachten terug.

Krijg je hier geen genoeg van en wil je er een positief gevoel aan overhouden? Kijk dan:

1. Alle TED talks van Sir Ken Robinson (je vindt ze op Youtube)
2. Documentaire van de Japanse leerkracht Kanamori
3. Of luister naar de podcast #32 juf Marjolein van Inspire2teach.nl (Spotify, Soundcloud)

Wil je meer levenslust? Meld je aan bij de Mindfitschool.